Vreemd ritje
Door: Richard
Blijf op de hoogte en volg Richard
06 Maart 2008 | Nieuw Zeeland, Wellington
Oke, als je al dacht dat de Fox en Frans Jozef Gletsjer mooi waren op mijn foto's, wacht maar totdat je de gletsjers in de omgeving van Mt. Cook hebt gezien. Maar om de spanning nog even vast te houden beschrijf ik eerst mijn rit van vandaag die van Seacliff (bij Dunedin) naar Mt. Cook leidde.
Waarom ik zo'n lange rit vandaag heb gemaakt weet ik ook niet, maar hij had alle elementen van Nieuw Zeeland in zich. Het begon met de mooie kust. Stranden waar je geweldig kan surfen (wat ik gisteren heb gedaan), de pinguins kan zien, waar zeeleeuwen en zeehonden leven. En uiteraard waar dolfijnen zichzelf wel vermaken in de branding. De weg leidde daarna wat meer het binnenland in, maar het bleef vrij vlak. Grote vlaktes, met veel schapen en koeien. En zo leidde het langzaam naar Centraal Otago waar ze nog steeds goud winnen. Zo wordt het steeds droger en het gras steeds minder groen. Dit gaat door tot het punt dat het bijna een woestijn-achtig landschap is. En dan opeens draai je een bocht om en rij je langs een kilometerslang meer aan je linkerhand en de droge heuvels aan je rechterhand.
Dit gaat zo even door tot je redelijk in de buurt van Wanaka komt en langzaam richting de Alpen gaat. Je blijft door het droge landschap heen rijden, alleen het wordt toch al wat heuveliger. Maar nog steeds het woestijn-achtige landschap wat naar een vallei leidt. Een zeer brede waar een riviertje loopt die eens in de zoveel tijd overstroomt en ruim 50 meter breed wordt. Daarachter heb je de bergrug die zijn tentakels naar je toe laat komen. Nog een paar bochten en je komt in het bos bedoeld voor de bosbouw en wat er over een paar jaar waarschijnlijk niet meer is. En dan opeens aan je rechterhand een meer. Niet blauw van kleur, maar babyblauw, zo helder, vers en waarschijnlijkheid ook zo koud zal het zijn aangezien het van het smeltwater uit de bergen is. Langzaam zie je dan al Mt. Cook tevoorschijn komen, half gehuld in de wolken. En dan ben je er nog steeds niet, aangezien het nog 40 kilometer rijden is naar het dorpje. En zo slinger je door het landschap met een supergroot meer en de bergen. En dan opeens: gletsjers. Kilometers breed, aan het einde slechts opgesplitst door een paar rotsen. Immens groot en geweldig mooi. Het is bijna niet te beschrijven, de gletsjers aan de westkust vallen er in het niets bij. Zeker wanneer de bewolking half over de berg blijft hangen, wat het een mysterieus geheel geeft.
Hopelijk heb ik mijn rit voldoende beschreven. Een andere rit die zeer mooi was leidde mij uit Invercargill door de Caitlins naar Dunedin. Hier was ook veel afwisseling, maar minder dramatisch dan het beeld van vandaag. Daar was het voornamelijk een geweldige kustlijn op het zuidelijkste puntje van NZ. Watervallen in dichte bossen die worden afgewisseld met open weide-landschappen. Ook heel erg mooi allemaal.
Inmiddels heb ik er dus al meer dan 12.000 kilometers opzitten met mijn auto en ze rijdt nog steeds goed. Maandag heb ik haar naar de APK-keuring gebracht en ze hadden 2 opmerkingen: 1 band moet vervangen worden en een lampje en dat was het. APK binnen. Nu nog verkopen in Christchurch volgende week. Dus als iemand nog iemand weet die naar NZ gaat, verwijs hem/haar maar door :P.
Nog 2 weekjes en dan zit ik weer in het vliegtuig. Tijd gaat snel, maar ik kijk er weer naar uit om terug te gaan. Ik ben lang weg geweest en kijk er naar uit om aan de slag te gaan. Te gaan werken, mij weer bezig houden met DWARS. En uiteraard weer mijn familie, Kitty en mijn vrienden zien. Nog even genieten hier en dan genieten van het leven in NL.
Tot snel!!!!!!!!!
Richard
Waarom ik zo'n lange rit vandaag heb gemaakt weet ik ook niet, maar hij had alle elementen van Nieuw Zeeland in zich. Het begon met de mooie kust. Stranden waar je geweldig kan surfen (wat ik gisteren heb gedaan), de pinguins kan zien, waar zeeleeuwen en zeehonden leven. En uiteraard waar dolfijnen zichzelf wel vermaken in de branding. De weg leidde daarna wat meer het binnenland in, maar het bleef vrij vlak. Grote vlaktes, met veel schapen en koeien. En zo leidde het langzaam naar Centraal Otago waar ze nog steeds goud winnen. Zo wordt het steeds droger en het gras steeds minder groen. Dit gaat door tot het punt dat het bijna een woestijn-achtig landschap is. En dan opeens draai je een bocht om en rij je langs een kilometerslang meer aan je linkerhand en de droge heuvels aan je rechterhand.
Dit gaat zo even door tot je redelijk in de buurt van Wanaka komt en langzaam richting de Alpen gaat. Je blijft door het droge landschap heen rijden, alleen het wordt toch al wat heuveliger. Maar nog steeds het woestijn-achtige landschap wat naar een vallei leidt. Een zeer brede waar een riviertje loopt die eens in de zoveel tijd overstroomt en ruim 50 meter breed wordt. Daarachter heb je de bergrug die zijn tentakels naar je toe laat komen. Nog een paar bochten en je komt in het bos bedoeld voor de bosbouw en wat er over een paar jaar waarschijnlijk niet meer is. En dan opeens aan je rechterhand een meer. Niet blauw van kleur, maar babyblauw, zo helder, vers en waarschijnlijkheid ook zo koud zal het zijn aangezien het van het smeltwater uit de bergen is. Langzaam zie je dan al Mt. Cook tevoorschijn komen, half gehuld in de wolken. En dan ben je er nog steeds niet, aangezien het nog 40 kilometer rijden is naar het dorpje. En zo slinger je door het landschap met een supergroot meer en de bergen. En dan opeens: gletsjers. Kilometers breed, aan het einde slechts opgesplitst door een paar rotsen. Immens groot en geweldig mooi. Het is bijna niet te beschrijven, de gletsjers aan de westkust vallen er in het niets bij. Zeker wanneer de bewolking half over de berg blijft hangen, wat het een mysterieus geheel geeft.
Hopelijk heb ik mijn rit voldoende beschreven. Een andere rit die zeer mooi was leidde mij uit Invercargill door de Caitlins naar Dunedin. Hier was ook veel afwisseling, maar minder dramatisch dan het beeld van vandaag. Daar was het voornamelijk een geweldige kustlijn op het zuidelijkste puntje van NZ. Watervallen in dichte bossen die worden afgewisseld met open weide-landschappen. Ook heel erg mooi allemaal.
Inmiddels heb ik er dus al meer dan 12.000 kilometers opzitten met mijn auto en ze rijdt nog steeds goed. Maandag heb ik haar naar de APK-keuring gebracht en ze hadden 2 opmerkingen: 1 band moet vervangen worden en een lampje en dat was het. APK binnen. Nu nog verkopen in Christchurch volgende week. Dus als iemand nog iemand weet die naar NZ gaat, verwijs hem/haar maar door :P.
Nog 2 weekjes en dan zit ik weer in het vliegtuig. Tijd gaat snel, maar ik kijk er weer naar uit om terug te gaan. Ik ben lang weg geweest en kijk er naar uit om aan de slag te gaan. Te gaan werken, mij weer bezig houden met DWARS. En uiteraard weer mijn familie, Kitty en mijn vrienden zien. Nog even genieten hier en dan genieten van het leven in NL.
Tot snel!!!!!!!!!
Richard
-
06 Maart 2008 - 13:16
Juul:
Kijk je voor mij ook nog even een keertje extra naar het zuiderkruis? Het is al even geleden dat ik het voor het laatst zag en ik weet niet wanneer ik het weer zal zien...
Het zuidelijkste puntje, dat gevoel is gaaf he, had ik ook toen ik op het zuidelijkste puntje van Afrika was....
Tot snel!
Groetjes -
06 Maart 2008 - 14:46
Tonie:
Hey schat,
wordt stiekem toch wel steeds jaloezer op je hoor.
fijn dat je auto door de APK is, trouwens heel lief hoe je over je auto praat, vooral dat je steeds haar zegt, moet Kitty al jaloers worden?????
Zeker weten dat wij er ook naar uit kijken om jou weer te zien!!!!!
dikke knuffel en kus -
06 Maart 2008 - 15:07
Tonie:
Hey schat,
wordt stiekem toch wel steeds jaloezer op je hoor.
fijn dat je auto door de APK is, trouwens heel lief hoe je over je auto praat, vooral dat je steeds haar zegt, moet Kitty al jaloers worden?????
Zeker weten dat wij er ook naar uit kijken om jou weer te zien!!!!!
dikke knuffel en kus -
06 Maart 2008 - 16:57
Kitty:
@ Tonie: Ik ben echt ontzettend jaloers op de auto. Nee hoor, ik heb natuurlijk ook meegereden in de auto en ze is helemaal goedgekeurd :). En hij verkoopt hij haar toch al bijna, heb ik er ook geen last (meer) van!!!!! ;)
Schat, veel plezier nog de laatste 2 weken en tot heel snel! :)
Kus, Kitty -
06 Maart 2008 - 18:20
Selçuk:
En GroenLinks Breda natuurlijk...? -
06 Maart 2008 - 18:34
Jan:
Beter een band vervangen dan er een lek rijden, zoals ons hier afgelopen weekend gebeurde ;)
12.000 kilometer, erg netjes :D.
Tot over 2 weken! Ik zet er vast een paar koud! -
07 Maart 2008 - 11:21
Pierre:
Netjes dat je na al die km's slechts een band hoeft te vervangen om door de APK te komen.
Mt. Cook moet vast geweldig zijn geweest. Net als de rest van je reis eigenlijk :)
Veel plezier nog de laatste weken en tot snel ;)
Grtz
Pierre -
11 Maart 2008 - 21:42
Uit België...:
Ik proef het ‘afscheid moeten nemen’ in jou woorden. Ik vind zoiets altijd vreselijk. Ik neem aan dat je super blij bent dat je iedereen terug zal zien, maar stiekem ook een klein beetje sip om het achter te moeten laten. Want wat is een droom nog als ie verwezenlijkt is? Laat ons hopen, een mooie herinnering!
Ik denk aan je!
Sarah
ps. Arid komt naar Breda... (27/3)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
